Buenos Aires: het Parijs van Zuid-Amerika
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke en Michael
17 Juli 2010 | Argentinië, Buenos Aires
Door van Australië naar Zuid-Amerika te vliegen hebben we een extra dag te leven gekregen. We gaan bijna veertien uur terug in de tijd. Dat betekent veertien uur langer van het leven genieten dus…
’s Nachts verlaten we het hostel in Darwin en vliegen naar Sydney, waar we horen dat de vlucht gecancelled is. Goed, zeven uur doorbrengen op het vliegveld in Sydney dus. De chaotische stewardessen van LAN-airlines geven ons acht keer een waardecoupon van 15 euro per persoon om ons maar stil te houden, en zo nippen we om 10:00 uur ’s ochtends aan wat glaasjes bubbels in een van de horecagelegenheden van de luchthaven. Dan eindelijk staat ons toestel gereed voor de charter naar Auckland; tot grote vreugde van Mike moeten we daar overstappen op een ander toestel dat ons in twaalf uur tijd brengt naar Santiago de Chili. Aan het eind van de vlucht roept de piloot de uitslag van Nederland - Brazilië om waar ik als enige Nederlander op durf te reageren met een bescheiden applausje, in een toestel vol met Brazilianen. ‘Zo maak je geen vrienden Fem’, fluistert Mike mij toe. Hij had gelijk, hun blikken spraken boekdelen.
Uiteraard hebben we door onze eerdere vertraging, de aansluitende vlucht van Santiago de Chili naar Buenos Aires gemist. Ons geduld wordt weer op de proef gesteld en als we dan na twee uur wachten eindelijk in de lucht zitten, meldt de piloot dat we terug moeten keren naar Santiago wegens slecht zicht op de luchthaven van Buenos Aires. Het is nog even de vraag of we dezelfde avond nog verder kunnen reizen, maar gelukkig wordt onze vraag positief beantwoord. En zo rijden we ’s avonds laat, na een reis van vijftig uur van deur tot deur, met de taxi de straat van het hostel binnen.
We weten dat Buenos Aires de stad van de tango is. Maar dat de Argentijnse hoofdstad ook heel wat technofeestjes nastreeft, werd al snel duidelijk toen bleek dat ons hostel zich naast een van de grootste nachtclubs van de stad bevindt. Bijkomen van de jetlag is onmogelijk als ons bed meetrilt op het gedreun van de muziek en dit doorgaat tot zeven uur ’s ochtends. Het verlies van oma, de gigantische jetlag en een gebrek aan slaap door de beat, zorgden ervoor dat ik de eerste week Buenos Aires in een grote waas heb beleefd. Je begrijpt, die veertien uur extra konden me nu maar wat graag gestolen worden.
Lekker cliché, maar na regen komt toch ook echt weer zonneschijn. Na drie dagen in het centrum gezeten te hebben, pakken we onze biezen en verplaatsen ons naar de antiekwijk San Telmo. We behuizen inmiddels al tien dagen een kamer in deze gezellige wijk en dat ook deze straat lawaaierig is, nemen we maar op de koop toe als onze huisgenoten voelen als vrienden. Het is even wennen voor mij als blijkt dat slechts een enkeling van deze Argentijnen, Chilenen, Fransen en Basken, Engels spreekt. Mike past daarom zijn beste Portagnol (mix van Spaans en Portugees) toe en heeft ook nog eens de taak om voor mij op te treden als tolk. Dat doet hij absoluut niet onverdienstelijk, waardoor ik in twee weken tijd zelf ook veel Spaanse woorden heb geleerd. Niet gek.
Niet alleen het grote tijdsverschil tussen Australië en Zuid-Amerika is even wennen, ook de Argentijnse cultuur heeft zo zijn invloed op ons aanpassingsproces. Zo beginnen restaurants pas vol te lopen na de klok van tien, geeft iedereen in Argentinië elkaar een zoen – mannen aan mannen en ook als je elkaar niet kent – en slapen de meeste mensen een gat in de dag. De eerste dagen in Buenos Aires lukt het ons met moeite, het stillen van de honger te rekken tot 21:00 uur ‘s avonds. In een redelijk leeg steakrestaurant dat hier parilla heet, krijgen we dan de beste beef de lomo (tenderloin) ter wereld geserveerd. Super mals en een stuk waar je u tegen zegt. En als onze volle buikjes na een paar uur weer wat uitgebuikt zijn, dan beginnen onze huisgenoten pas rond middernacht uitgebreid te kokkerellen. Zo apart! Het komt er op neer dat de Argentijnen slapen en eten wanneer het hen uitkomt. Als wij vertellen hoe gestructureerd alles in Nederland gaat, dan zijn de vraagtekens van hun gezicht af te lezen.
Buenos Aires in het kort:
• Op iedere hoek van de straat tangodansers;
• Barretjes en restaurants overal;
• Geur van gegrild vlees op straten;
• Europees uitziende gebouwen – het Parijs van Zuid-Amerika;
• Koude winters!!! – circa drie graden Celsius!!!
Groetjes vanuit Sao Paulo in Brasil!!!
Mike & Fem
’s Nachts verlaten we het hostel in Darwin en vliegen naar Sydney, waar we horen dat de vlucht gecancelled is. Goed, zeven uur doorbrengen op het vliegveld in Sydney dus. De chaotische stewardessen van LAN-airlines geven ons acht keer een waardecoupon van 15 euro per persoon om ons maar stil te houden, en zo nippen we om 10:00 uur ’s ochtends aan wat glaasjes bubbels in een van de horecagelegenheden van de luchthaven. Dan eindelijk staat ons toestel gereed voor de charter naar Auckland; tot grote vreugde van Mike moeten we daar overstappen op een ander toestel dat ons in twaalf uur tijd brengt naar Santiago de Chili. Aan het eind van de vlucht roept de piloot de uitslag van Nederland - Brazilië om waar ik als enige Nederlander op durf te reageren met een bescheiden applausje, in een toestel vol met Brazilianen. ‘Zo maak je geen vrienden Fem’, fluistert Mike mij toe. Hij had gelijk, hun blikken spraken boekdelen.
Uiteraard hebben we door onze eerdere vertraging, de aansluitende vlucht van Santiago de Chili naar Buenos Aires gemist. Ons geduld wordt weer op de proef gesteld en als we dan na twee uur wachten eindelijk in de lucht zitten, meldt de piloot dat we terug moeten keren naar Santiago wegens slecht zicht op de luchthaven van Buenos Aires. Het is nog even de vraag of we dezelfde avond nog verder kunnen reizen, maar gelukkig wordt onze vraag positief beantwoord. En zo rijden we ’s avonds laat, na een reis van vijftig uur van deur tot deur, met de taxi de straat van het hostel binnen.
We weten dat Buenos Aires de stad van de tango is. Maar dat de Argentijnse hoofdstad ook heel wat technofeestjes nastreeft, werd al snel duidelijk toen bleek dat ons hostel zich naast een van de grootste nachtclubs van de stad bevindt. Bijkomen van de jetlag is onmogelijk als ons bed meetrilt op het gedreun van de muziek en dit doorgaat tot zeven uur ’s ochtends. Het verlies van oma, de gigantische jetlag en een gebrek aan slaap door de beat, zorgden ervoor dat ik de eerste week Buenos Aires in een grote waas heb beleefd. Je begrijpt, die veertien uur extra konden me nu maar wat graag gestolen worden.
Lekker cliché, maar na regen komt toch ook echt weer zonneschijn. Na drie dagen in het centrum gezeten te hebben, pakken we onze biezen en verplaatsen ons naar de antiekwijk San Telmo. We behuizen inmiddels al tien dagen een kamer in deze gezellige wijk en dat ook deze straat lawaaierig is, nemen we maar op de koop toe als onze huisgenoten voelen als vrienden. Het is even wennen voor mij als blijkt dat slechts een enkeling van deze Argentijnen, Chilenen, Fransen en Basken, Engels spreekt. Mike past daarom zijn beste Portagnol (mix van Spaans en Portugees) toe en heeft ook nog eens de taak om voor mij op te treden als tolk. Dat doet hij absoluut niet onverdienstelijk, waardoor ik in twee weken tijd zelf ook veel Spaanse woorden heb geleerd. Niet gek.
Niet alleen het grote tijdsverschil tussen Australië en Zuid-Amerika is even wennen, ook de Argentijnse cultuur heeft zo zijn invloed op ons aanpassingsproces. Zo beginnen restaurants pas vol te lopen na de klok van tien, geeft iedereen in Argentinië elkaar een zoen – mannen aan mannen en ook als je elkaar niet kent – en slapen de meeste mensen een gat in de dag. De eerste dagen in Buenos Aires lukt het ons met moeite, het stillen van de honger te rekken tot 21:00 uur ‘s avonds. In een redelijk leeg steakrestaurant dat hier parilla heet, krijgen we dan de beste beef de lomo (tenderloin) ter wereld geserveerd. Super mals en een stuk waar je u tegen zegt. En als onze volle buikjes na een paar uur weer wat uitgebuikt zijn, dan beginnen onze huisgenoten pas rond middernacht uitgebreid te kokkerellen. Zo apart! Het komt er op neer dat de Argentijnen slapen en eten wanneer het hen uitkomt. Als wij vertellen hoe gestructureerd alles in Nederland gaat, dan zijn de vraagtekens van hun gezicht af te lezen.
Buenos Aires in het kort:
• Op iedere hoek van de straat tangodansers;
• Barretjes en restaurants overal;
• Geur van gegrild vlees op straten;
• Europees uitziende gebouwen – het Parijs van Zuid-Amerika;
• Koude winters!!! – circa drie graden Celsius!!!
Groetjes vanuit Sao Paulo in Brasil!!!
Mike & Fem
-
17 Juli 2010 - 22:48
Anneke:
Wat ziet het vlees er lekker uit. Is het in Brazilie ook zo?
We hebben net de landen geteld waar jullie waren het zijn er 19.
Brazilie is nog niet het laatste land. Spanje en Engeland volgen nog, maar dat is maar voor een paar dagen. Geniet lekker bij de familie, jullie als peter en meter van Marina. We zien jullie over een paar weekjes op Schiphol.
Liefs Frans en Anneke -
18 Juli 2010 - 00:01
Rosan:
Tof! BA staat vanaf nu echt bovenaan mijn lijstje - Succes met de tango dansen! -
18 Juli 2010 - 13:38
Paul & Cora:
Hoezo overgang, eerst van Azië naar Australië en nu verder naar Zuid-Amerika. Jullie aanpassingsvermogen is onderhand natuurlijk fenomenaal ontwikkeld.
Geweldig de cultuurervaringen die jullie opdoen in deze 'Wereldreis'.
Geniet jongens, dans de Tango, gebruik je portagnol en eet in de late uren in dit prachtige Zuid-Amerikaanse Parijs.
Lieve groet, Paul en Cora
-
18 Juli 2010 - 18:45
Gemma:
Nu ben ik het helemaal eens met mijn broertje(Paul,hierboven!)
Geniet van dit alles,ook van Sao Paolo waar jullie nu inmiddels zijn aangekomen!
Maar nu voelt het aan als "Thuis" en niet alleen voor jullie ,denk ik!
Buenos Aires kennen wij ook maar toen wij er waren (en dat is al heeeeel wat jaartjes geleden!)dansten ze er niet de Tango maar stonden de soldaten op de hoeken van de straten,het geweer in de aanslag,maar dat waren dus andere tijden!
Nog maar een paar weekjes en dan....."het beloofde land",genaamd Holland!!!!!
liefs van ons beidjes! -
20 Juli 2010 - 18:37
Ineke:
Blijft leuk die doe-het-zelf-portretten van jullie samen. Ik zou zweren dat jullie afgelopen jaar steeds meer op elkaar zijn gaan lijken (op de baard van Mike na dan) :))) -
20 Juli 2010 - 19:35
Brenda:
Klinkt weer heerlijk! Rest jullie niets anders dan te genieten van de laatste 14 dagen. Dan is alles alleen nog maar een herinnering maar wel eentje om nog heel vaak met heel veel plezier aan terug te denken!
Liefs Brenda -
23 Juli 2010 - 14:46
Wendy:
heeeeejzzz,ben ef jullie reisverhaaltjes aan het lezen,moet t ef allemaal inhalen...begin me eindelijk beter te voelen na 5 maanden!werd gdvdm tijd ook he!
als het goed is gaan Dirkske en ik rond oktober onze reis afmaken en dan zonder ziek te worden hopelijk!!
En aaaaaaaaaaaaaa, wat heb ik gehoord????hihi proficiat he!!super leuk!!zijn wij uitgenodigd als weddingcrashers????
Na ja, ikke ga ef verder lezen...van achter naar voor...is da niet chinese stijl?
Geniet er nog van he de laatste daagjes....pfff zal wel helemaal wazig zijn om thuis te komen....
we hebben jullie mail adres zei Dirk???dusse we keep in touch!!
dag lieve schattekes!!xx
-
25 Juli 2010 - 02:50
Herman & Corina:
Hé M&F,
Jullie vervolg van de reis ziet er goed uit. En ehh die stukjes vlees zien er erg lekker uit!!
Jammer dat we jullie niet meer gezien hebben in Litchfield. Na 2 weken kwamen we er achter dat onze telefoon het niet deed. Balen!
Maar dan doen we in A'dam wel weer eens een biertje samen.
Wij hebben het nog steeds erg naar ons zin in Australie. Maar net zoals bij jullie wordt het ook hier steeds kouder.
Geniet van jullie laatste deel van de reis! En hopelijk zien we jullie nog eens in NL.
Kus Herman & Corina
ps: Wij zijn te volgen op www.hermaandegier.waarbenjij.nu -
26 Juli 2010 - 13:39
Rahel:
Prachtige stad - zo ver weg en toch zo vertrouwd -
Na die reuzensprong in de tijd zit het er al weer bijna op voor jullie beiden. Reden te meer om nog even extra intens te genieten.
Heel veel groetjes aan iedereen van the family in BRASIL!
Liefs Ton & Rahel -
28 Juli 2010 - 05:54
Maria Vlaar:
Femke en Mike, hartelijk welkom thuis. En speciaal voor Femke: om af te kicken van je reis: bezoek mijn expositie met het collectief PrismArt in het Glazen Huis van 12-29 augustus, vernissage zondag 15 augustus van 15.00-17.00 uur. Hoop je snel te zien. Groetjes,
Maria -
02 Augustus 2010 - 09:47
Maarten:
Hi Femke and Mike,
Well what a fantastic journey you have had. I have read all your blogs ...they are full of interset and your fotos have been superb. It has been lovely to feel part of your life. I am sorry to hear about your Oma and my condolences go to you and your family.
The memories you have of your travels will stay with you forever...also big congratulations on your engagement..you make such a great couple.
Groetjes en veel liefs uit NZ.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
