Romantiek in de Outback
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke en Michael
06 Juni 2010 | Australië, Alice Springs
Heldere sterrenhemels, kampvuurtjes onder vol maanlicht en adembenemende zonsondergangen. Dat is romantiek in de Outback. Geen tropische eilandjes, azuurblauwe wateren en melk uit kokosnoten meer voor ons. Die plaatjes zijn voorbij. Nu is het stofhappen in de Australische woestijn. Romantiek denk je dan? Ja, romantiek. Nieuwsgierig? Leest u verder… :)
Met het raampje op een kiertje, tuur ik naar buiten en droom ik weg bij de uitgestrektheid van dit landschap. Af en toe schrik ik op van een overstekende emu, kangoeroe of kameel. Mike met een hand aan zijn stuur en een opgetrokken knie, manoeuvreert eenvoudig om het wild heen. We neuriën mee op de rasta sounds van Bob Marley, gaan uit ons dak op wilde meezingnummers en hebben lol met elkaar. No worries, we hebben de weg namelijk voor onszelf! Lachen, gieren, brullen. Midden op de weg stoppen we en zetten de auto aan de kant. We sprokkelen wat overgebleven hout van de Old Ghan railway voor een knetterend houtvuurtje vanavond. Met mijn camera in de ene hand en nog wat houtjes in de andere hand, loop ik terug naar de auto. Voor de vorm kijk ik even of er verkeer aan komt. Maar nee, in de gehele wijde omtrek geen enkel spoor van leven te bespeuren. Mike neemt hier profijt van en ziet zijn kans schoon. Midden op de weg gaat hij door zijn knieën en kijkt naar me op vanaf het rode zand van de Oodnadatta Track. En dan komt de vraag waar je als het goed is maar een keer in je leven op hoeft te antwoorden. “Fem, wil je met me trouwen?” En natuurlijk zeg ik volmondig “Ja!”
Wow… waar moet ik nu beginnen? Tja, eigenlijk valt de rest van onze avonturen nu een beetje in het niet bij dit nieuws. Mensen, wij gaan trouwen! Ik kan het nog steeds niet geloven. Maar goed, om mijn trouwe lezers toch van dienst te blijven, blik ik nog even terug op ons tripje door de Flinders Ranges. Samen met Rogier, Kiek en Mick karren we nog geen vier uur rijden bij Adelaide vandaan, naar het noorden. Want, zoals ongeveer ieder Australisch gezin het liefst doet, gaan ook onze vrienden graag mee voor een weekendje kamperen in de ‘countrysite’. Om een vuurtje te bouwen, een kratje Coopers-bier weg te tanken en van de frisse omgeving te genieten. Want, fris dat is het. Na wat wilde kangaroos te hebben gespot en vluchtig een blik te hebben geworpen op de Alligator Gorge, zoeken we snel dekking bij de Blacksmith in het dorpje Melrose, en warmen ons aldaar op met een kop warme chocomel bij het haardvuur. Brrr… De winter is in volle gang in Zuid-Australië. Mick trakteert ons nog op een paar laatste allerschattigste babyglimlachjes voordat we afscheid moeten nemen van onze vrienden. Dankjulliewel, Rog en Kiek, het was super met jullie!
’s Ochtends worden we in plaats van een stralend zonnetje, gewekt door het tikken van de regen en het geluid van honderden kaketoes. We besluiten onszelf vandaag te upgraden naar een campsite met stroom; zodat we nu met wat meer luxe de stromende regen vanachter de beslagen raampjes kunnen gadeslaan. De volgende dag besluiten we door te rijden naar Wilpena Pound, een hoogtepunt van dit natuurpark. Waar je normaal gesproken een fantastisch uitzicht zou moeten hebben over de Pound, gooit het weer helaas roet in het eten en is er weinig te zien.
Voorspellingen voor de rest van de week zijn slecht, maar geen treuren, wij laten de Flinders Ranges voor gezien, en rijden via een gravelroad in onze gehuurde campervan dwars door de Parachilna Gorge. Op naar het noorden! Verschillende gaten, stenen en hobbels in de weg, maken dit een mooi voorproefje voor de 600 kilometer onverharde Oodnadatta Track. Natuurlijk knijp ik ‘m wel in onze gehuurde campervan, want uiteraard dekt het verhuurbedrijf geen 2WD’s die over onverharde wegen rijden. Als ik echter naar Mike kijk, ken ik geen angst meer en heb alle vertrouwen in de weg; “Yeah, you should be fine”, luidt het antwoord van Australische medekampeerders, die overigens allemaal vrachtwagens van 4WD’s besturen.
Inderdaad, ‘we should be fine’. We hebben de vuurproef doorstaan en vieren dit door in het uit 1800 stammende Prairie Hotel, een schotel met emu-, kangaroo, en kamelenvlees te bestellen. Smullen! Inderdaad een vuurproef. Want, vanaf hier vervolgen wij de legendarische onverharde Oodnadatta Track. Onderweg groeten we slechts 4WD’s met minimaal drie reservebanden op het dak. ‘No problem mate, we should be fine’, herhaal ik in mezelf. Ondanks de ingeslepen hobbels en door jeeps ontstane geulen, haalt onze acht jaar oude Toyota met 320.000 kilometer op de teller, de finish zonder een kick te geven. Ik slaak een zucht van verlichting als ik de onverharde Oodnadatta Track en de geasfalteerde Stuart Highway bij elkaar zie komen. We volgen het bordje Coober Pedy, een opaalmijn stadje middenin de woestijn. De volgende dag horen wij het nieuws dat de gehele Oodnadatta Track door hevige regenval afgesloten is voor al het verkeer. Fjoei…
Omdat de temperatuur in Coober Pedy soms wel boven de vijftig graden reikt, leeft een groot deel van de bevolking onder de grond, zodoende zie je schoorsteenpijpjes uit de heuvels opdoemen. Een aparte waarneming. Net zoals de duizenden zandhoopjes het stadje een grappig aangezicht geven; sinds 1914, toen het eerste opaal gevonden werd, drijft het stadje op de winning van de edelstenen. Er wordt flink wat gegraven in die schatrijke woestijn dus! Verder heeft Coober Pedy voor ons weinig betekenis, behalve de juwelierswinkeltjes dan :), en rijden de volgende dag door op weg naar Ayers Rock. Nu op een heerlijk verharde weg. ’s Nachts kamperen we langs de kant van de weg, maken vuurtjes en kijken naar vallende sterren. Overdag maken we honderden kilometers totdat we de grote rode steen aan de horizon zien verschijnen; dat is Ayers Rock. Iets verder ligt de rotsformatie Kata Tjuta, ook wel de Olga’s genoemd. We maken een paar wandelingen en ik schets nog wat hier en daar. Dan rijden we verder naar de Kings Canyon, een hoogtepunt van Central Australia; en inderdaad de Rim Walk, een wandeling langs de rand van de Canyon, geeft ons een spectaculair uitzicht.
Na bijna twee weken afgesloten te zijn geweest van de buitenwereld, zijn we blij aan te komen in een stad van grotere omvang (25.000 inwoners): Alice Springs. Eindelijk kunnen we het wereldnieuws nu verspreiden dat Mike en ik het huwelijksbootje instappen, jaja… sorry, maar dit cliché kon ik gewoon niet ontwijken. Vanuit de prachtige West Macdonnell Ranges zet ik nu de laatste puntjes op de i van dit verhaal.
Ik kijk nog eens naar mijn ring met echt opaal, en denk terug aan dat mooie moment dat nog steeds onwerkelijk aanvoelt. Het was ’t avontuur waard! Ja, die ring noemen ze geloof ik een verlovingsring…
Tot de volgende keer!
Mike en Fem
PS: sorry, voor dit soms ietwat zoetsappige over-the-top verhaal… maar ja, nu weet je wel wat romantiek in de Outback inhoudt. :)
Cheers!
Met het raampje op een kiertje, tuur ik naar buiten en droom ik weg bij de uitgestrektheid van dit landschap. Af en toe schrik ik op van een overstekende emu, kangoeroe of kameel. Mike met een hand aan zijn stuur en een opgetrokken knie, manoeuvreert eenvoudig om het wild heen. We neuriën mee op de rasta sounds van Bob Marley, gaan uit ons dak op wilde meezingnummers en hebben lol met elkaar. No worries, we hebben de weg namelijk voor onszelf! Lachen, gieren, brullen. Midden op de weg stoppen we en zetten de auto aan de kant. We sprokkelen wat overgebleven hout van de Old Ghan railway voor een knetterend houtvuurtje vanavond. Met mijn camera in de ene hand en nog wat houtjes in de andere hand, loop ik terug naar de auto. Voor de vorm kijk ik even of er verkeer aan komt. Maar nee, in de gehele wijde omtrek geen enkel spoor van leven te bespeuren. Mike neemt hier profijt van en ziet zijn kans schoon. Midden op de weg gaat hij door zijn knieën en kijkt naar me op vanaf het rode zand van de Oodnadatta Track. En dan komt de vraag waar je als het goed is maar een keer in je leven op hoeft te antwoorden. “Fem, wil je met me trouwen?” En natuurlijk zeg ik volmondig “Ja!”
Wow… waar moet ik nu beginnen? Tja, eigenlijk valt de rest van onze avonturen nu een beetje in het niet bij dit nieuws. Mensen, wij gaan trouwen! Ik kan het nog steeds niet geloven. Maar goed, om mijn trouwe lezers toch van dienst te blijven, blik ik nog even terug op ons tripje door de Flinders Ranges. Samen met Rogier, Kiek en Mick karren we nog geen vier uur rijden bij Adelaide vandaan, naar het noorden. Want, zoals ongeveer ieder Australisch gezin het liefst doet, gaan ook onze vrienden graag mee voor een weekendje kamperen in de ‘countrysite’. Om een vuurtje te bouwen, een kratje Coopers-bier weg te tanken en van de frisse omgeving te genieten. Want, fris dat is het. Na wat wilde kangaroos te hebben gespot en vluchtig een blik te hebben geworpen op de Alligator Gorge, zoeken we snel dekking bij de Blacksmith in het dorpje Melrose, en warmen ons aldaar op met een kop warme chocomel bij het haardvuur. Brrr… De winter is in volle gang in Zuid-Australië. Mick trakteert ons nog op een paar laatste allerschattigste babyglimlachjes voordat we afscheid moeten nemen van onze vrienden. Dankjulliewel, Rog en Kiek, het was super met jullie!
’s Ochtends worden we in plaats van een stralend zonnetje, gewekt door het tikken van de regen en het geluid van honderden kaketoes. We besluiten onszelf vandaag te upgraden naar een campsite met stroom; zodat we nu met wat meer luxe de stromende regen vanachter de beslagen raampjes kunnen gadeslaan. De volgende dag besluiten we door te rijden naar Wilpena Pound, een hoogtepunt van dit natuurpark. Waar je normaal gesproken een fantastisch uitzicht zou moeten hebben over de Pound, gooit het weer helaas roet in het eten en is er weinig te zien.
Voorspellingen voor de rest van de week zijn slecht, maar geen treuren, wij laten de Flinders Ranges voor gezien, en rijden via een gravelroad in onze gehuurde campervan dwars door de Parachilna Gorge. Op naar het noorden! Verschillende gaten, stenen en hobbels in de weg, maken dit een mooi voorproefje voor de 600 kilometer onverharde Oodnadatta Track. Natuurlijk knijp ik ‘m wel in onze gehuurde campervan, want uiteraard dekt het verhuurbedrijf geen 2WD’s die over onverharde wegen rijden. Als ik echter naar Mike kijk, ken ik geen angst meer en heb alle vertrouwen in de weg; “Yeah, you should be fine”, luidt het antwoord van Australische medekampeerders, die overigens allemaal vrachtwagens van 4WD’s besturen.
Inderdaad, ‘we should be fine’. We hebben de vuurproef doorstaan en vieren dit door in het uit 1800 stammende Prairie Hotel, een schotel met emu-, kangaroo, en kamelenvlees te bestellen. Smullen! Inderdaad een vuurproef. Want, vanaf hier vervolgen wij de legendarische onverharde Oodnadatta Track. Onderweg groeten we slechts 4WD’s met minimaal drie reservebanden op het dak. ‘No problem mate, we should be fine’, herhaal ik in mezelf. Ondanks de ingeslepen hobbels en door jeeps ontstane geulen, haalt onze acht jaar oude Toyota met 320.000 kilometer op de teller, de finish zonder een kick te geven. Ik slaak een zucht van verlichting als ik de onverharde Oodnadatta Track en de geasfalteerde Stuart Highway bij elkaar zie komen. We volgen het bordje Coober Pedy, een opaalmijn stadje middenin de woestijn. De volgende dag horen wij het nieuws dat de gehele Oodnadatta Track door hevige regenval afgesloten is voor al het verkeer. Fjoei…
Omdat de temperatuur in Coober Pedy soms wel boven de vijftig graden reikt, leeft een groot deel van de bevolking onder de grond, zodoende zie je schoorsteenpijpjes uit de heuvels opdoemen. Een aparte waarneming. Net zoals de duizenden zandhoopjes het stadje een grappig aangezicht geven; sinds 1914, toen het eerste opaal gevonden werd, drijft het stadje op de winning van de edelstenen. Er wordt flink wat gegraven in die schatrijke woestijn dus! Verder heeft Coober Pedy voor ons weinig betekenis, behalve de juwelierswinkeltjes dan :), en rijden de volgende dag door op weg naar Ayers Rock. Nu op een heerlijk verharde weg. ’s Nachts kamperen we langs de kant van de weg, maken vuurtjes en kijken naar vallende sterren. Overdag maken we honderden kilometers totdat we de grote rode steen aan de horizon zien verschijnen; dat is Ayers Rock. Iets verder ligt de rotsformatie Kata Tjuta, ook wel de Olga’s genoemd. We maken een paar wandelingen en ik schets nog wat hier en daar. Dan rijden we verder naar de Kings Canyon, een hoogtepunt van Central Australia; en inderdaad de Rim Walk, een wandeling langs de rand van de Canyon, geeft ons een spectaculair uitzicht.
Na bijna twee weken afgesloten te zijn geweest van de buitenwereld, zijn we blij aan te komen in een stad van grotere omvang (25.000 inwoners): Alice Springs. Eindelijk kunnen we het wereldnieuws nu verspreiden dat Mike en ik het huwelijksbootje instappen, jaja… sorry, maar dit cliché kon ik gewoon niet ontwijken. Vanuit de prachtige West Macdonnell Ranges zet ik nu de laatste puntjes op de i van dit verhaal.
Ik kijk nog eens naar mijn ring met echt opaal, en denk terug aan dat mooie moment dat nog steeds onwerkelijk aanvoelt. Het was ’t avontuur waard! Ja, die ring noemen ze geloof ik een verlovingsring…
Tot de volgende keer!
Mike en Fem
PS: sorry, voor dit soms ietwat zoetsappige over-the-top verhaal… maar ja, nu weet je wel wat romantiek in de Outback inhoudt. :)
Cheers!
-
06 Juni 2010 - 09:53
Iet:
Hoi Fem en Mike
Wat een geweldig nieuws! Helemaal top! Van harte gefeliciteerd van ons allemaal uit Nieuw-Vennep maar speciaal van jullie supertrotse tante!
Dat wordt feesten!! -
06 Juni 2010 - 10:01
Monique:
Gefeliciteerd!! Geniet er maar lekker van en zo'n zoetsappig verhaal kunnen we echt wel waarderen! -
06 Juni 2010 - 10:01
Rog & Kiek & Mick:
Lieverds,
Wat een topnieuws! Gefeliciteerd lieve schatten. Wij zijn ontzettend blij voor jullie. Wij vonden het geweldig dat jullie er waren. Prachtige foto's en weer een briljant verhaal. Geniet nog van dit heerlijke land.
Dikke Kus Rog, Kiek en Mick -
06 Juni 2010 - 10:02
Anouk:
Hi Femke (en Mike),
GEFELCITEERD en wat een fantastisch over the top verhaal :-) Ik volg jullie reisverhalen nog steeds trouw,een boek waard zeg ik!
ENJOY!
-
06 Juni 2010 - 10:06
Elisabeth PMP :
Hey Femke en Mike, van harte gefeliciteerd!! Alle geluk gewenst voor de toekomst. -
06 Juni 2010 - 10:55
Martien:
Gefeliciteerd !! -
06 Juni 2010 - 10:59
Su:
This is one of the greatest cliches!!
GEFELICITEERD!!!!!
Kus,
Su
-
06 Juni 2010 - 11:12
Mike En Dominique:
Hè Mike en Femke,
Wat een geweldig nieuws !
Van harte gefeliciteerd.
Groetjes,
Mike en Dominique -
06 Juni 2010 - 11:13
Mike Tjen :
Maarre ....
Waar moeten jullie in godsnaam heen met jullie huwelijksreis ?
-
06 Juni 2010 - 11:23
Sprakeloos :):
Wat een mooi nieuws! Gefeliciteerd...wat jammer dat we daar nou niet even op kunnen proosten met elkaar :)
Geniet daar!
Liefs Marike -
06 Juni 2010 - 11:30
Gemma:
Na deze "superromantische lovestory - opening"...()...moet ik zeggen dat de rest van het verhaal ook zeer de moeite waard is om te lezen!
Gelukkig hebben wij jullie al mondeling kunnen feliciteren,we zien nu nog meer uit naar jullie "thuiskomst"!
Maar ga nog maar eerst even door met "genieten"!
Het is jullie gegund!
liefs van ons beidjes! -
06 Juni 2010 - 11:35
Bep En René:
Hallo Fem en Mike,
Wat een erg leuk nieuwtje!
Gefeliciteerd!
Zoetsappig? What wrong with it..!
-
06 Juni 2010 - 11:46
Karin:
Gefeliciteerd femke en mike. EEEH nu nog wel even een fotootje van de verlovingsring he :).
liefs Karin -
06 Juni 2010 - 12:47
Peter En Marja:
Hoi Femke en Mike,
Wat een leuk nieuws en wat een geweldige manier om zo ten huwelijk gevraagd te worden.Heel hartelijk gefeliciteerd!!!! -
06 Juni 2010 - 14:18
Anneke:
Hoi jongens, Leuk dat nu iedereen het mag weten. Jullie reis door de outback van Australie is nog mooier met die fantastische plannen in je achterhoofd. Geniet maar lekker door in jullie propvolle camper met lekker eten. De tijd schiet al op. Nog een kleine maand Australie, een maandje Zuid Amerika en dan weer naar huis waar iedereen staat te wachten om jullie in de armen te sluiten en mee gaat genieten met de voorbereidingen voor jullie trouwdag.
Liefs Frans en Anneke
-
06 Juni 2010 - 16:48
Mijnheer Nolte:
Mijnheer Nolte is natuulijk wel getuige.
Van Harte! -
06 Juni 2010 - 17:20
Marjolein En Sebas:
Gefeliciteerd!! Wat een leuk nieuws, doe je er volgende keer een foto van je verlovingsring bij .. ben wel benieuwd hihi.
Veel plezier nog daar, groetjes Sebas en Marjolein -
06 Juni 2010 - 19:54
Jeroen:
Een mooie aankondiging van jullie. Zover weg, maar dankzij internet zo dichtbij... Ik ben blij hiervan uit de eerste hand getuige te kunnen en mogen zijn!
Groetjes, Jeroen. -
06 Juni 2010 - 19:54
Rosan:
Congrats!
Super nieuws. Vandaag met Krista en de familie door de grachten van amsterdam gevaren: het word tijd dat jullie ook terug komen! Geniet nog even.
X -
06 Juni 2010 - 22:28
Annelot:
Fem wat een geweldig nieuws gefeliciteerd! Xlot -
07 Juni 2010 - 06:37
Brenda:
Van harte gefeliciteerd! Wat een super leuk nieuws! En wat lees ik nou in de reacties? Komen jullie over twee maanden naar huis?
Liefs Brenda -
07 Juni 2010 - 10:29
Yuan:
WWWWOOOOWWW!!!! Gefeliciteerd. Dit is echt heel erg gaaf!! Jeetje woorden schieten mij tekort. Maar niet trouwen voordat wij terugkomen heh!
Dikke kus aan het nieuw verloofde stel!!!1 -
07 Juni 2010 - 11:32
Marjo:
GEFELICITEERD! -
07 Juni 2010 - 12:08
Kim:
GEFELICITEERD!!!!! Zo leuk, ik kreeg kippenvel (of misschien komt dat door de airco hier in het hostel in Japan (tja, ben ook weer low budget aan het backpacken, Japan is lekker duur, maar de moeite waard en de hostels zijn hier een stuk luxer dan in down under met mensen van een minder leefdtijdsverschil :-)
Geniet ervan en leuk om het goede nieuws te horen!!
Kus Kim -
07 Juni 2010 - 12:25
Ingeborg:
Hey lieverds wat een geweldig nieuws!!!Gefeliciteerd!
En zoals altijd, leuk verhaal en prachtige fotos!
Liefs en tot gauw! -
07 Juni 2010 - 15:45
Norbert:
Proficiat, gefeliciteerd, parabéns, congratulations......en ga zo maar door. Geweldig verhaal met romantiek deze keer, maar ja zonder emoties is het leven maar saai.
All the best from São Paulo. -
07 Juni 2010 - 16:44
Paul & Cora:
Wat Australie allemaal niet met je kan doen. Jongens van harte gefeliciteerd en leuk dat jullie het 'ns een keer omdraaien: eerst op "huwelijksreis" en dan huwen.
Liefs en geniet!
Paul en Cora -
07 Juni 2010 - 19:08
Peter En Heidi:
lief a.s. bruidspaar, ook wij feliciteren jullie van harte. wat een leuk nieuws! geniet maar fijn van de voorpret. veel plezier nog down under.
groet van (oom) Peter en Heidi -
08 Juni 2010 - 09:57
Oma:
lieve Fem en Mike
Gefeliciteerd. Daar heeft oma lang op zitten wachten. Er komt een leuke tijd voor jullie aan. Nog 2 maandjes en dan zie ik jullie weer!!! Ik hoop dat ik het allemaal beleven mag.
Kusjes en veel liefs van oma -
09 Juni 2010 - 12:41
Laura:
Lieve schatten,
GEFELICITEERD!!!! Wat ontzettend gaaf! Vind het net een film zoals je het verteld, zie het ook helemaal voor me hoe het gegaan is, echt geweldig! GENIET!!!
X Laura -
10 Juni 2010 - 10:19
Art En Sebas:
Hé lieve Fem en Mike,
Wat geweldig...TROUWEN! We wensen jullie alle moois voor de toekomst.
Lfs Art en Sebas -
10 Juni 2010 - 21:26
Nicole:
Neeeeeeeee wat tegel gefeliciteerd!!!! Jullie zullen echt gelukkig oud worden dat kan niet anders!
Dikke zoen van ons
xx -
11 Juni 2010 - 10:41
Marèse En Jan.:
Allereest een gelukwens met het leuke belangrijke nieuws,dat we net lazen.
Dat jullie toekomst net zo zonnig mag zijn,als de afgelopen maanden.
Al een hele poos lezen we jullie reisverslagen.
Leuk geschreven,waardoor we volop mee genieten van jullie fantastische belevenissen.
Profiteer er nog een paar maanden van en dan gauw weer eens tot ziens. -
13 Juni 2010 - 22:15
Ton & Rahel:
Super!
Van harte gefeliciteerd!
Kon niet uitblijven in zo'n magische omgeving.
Liefs,
Ton & Rahel -
14 Juni 2010 - 06:15
Ineke:
Speciaal voor jullie hangt de hele Pieter A. vol met vlaggetjes. En de rest van de stad ook... Blijf genieten van elkaar! Felicidades :)
-
16 Juni 2010 - 21:52
Jeff:
Gefeliciteerd jongens !
First drink is on me when you get back
xx -
20 Juni 2010 - 11:29
Rina:
Wat een leuk nieuws, gefeliciteerd beide, en wat romantisch om dit op deze manier te doen. Nog een hele fijne en mooie reis verder.
GENIET.!!! -
28 Juni 2010 - 16:17
Harald:
hallo lieverds, ik had het al van mama gehoord, maar hier tog nog even schriftelijk - ik kon het eerst haast niet geloven !! maar nu eindelijk - bruiloft !! gefeliciteerd, ik verheug me er al op..
:-)
als ik het goed begrepen heb zijn jullie nu onderweg naar zuidamerika, nog veel plezier en tot binnenkort !
kusjes & liefs,
har -
17 Juli 2010 - 09:22
Erica :
Hoi Femke en Mike,
Jullie liefde spatte al van die foto af die ik zo leuk vind (die met jullie hoofden tegen elkaar aan).En toen ik, een paar dgn daarna, het nieuws van Anneke hoorde dat jullie gaan trouwen, keek ik daar helemaal niet van op. Wat hebben jullie het ontzettend leuk samen en wat valt de puzzel dan op een perfect moment in elkaar ! Heel gaaf, van harte gefeliciteerd samen.En geniet van alle voorbereidingen en fantasieën rond om jullie dag. Veel reisplezier nog en hopelijk ontmoeten we elkaar eens als jullie weer terug zijn.
Erica
( collega Anneke)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
