Frisse neus halen in Tasmanie
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke en Michael
09 Mei 2010 | Australië, Melbourne
Het heeft een oppervlakte even groot als Nederland, slechts 500.000 inwoners en het is in 1642 ontdekt door een onzer landgenoten: Abel Janszoon Tasman. Het staat ook wel bekend om de jaarlijks gehouden Sydney-Hobart race. Juist, we zijn aangekomen in het vroegere Van Diemen’s Land, Tasmanie! De Ozzies noemen hun zuidelijk gelegen eilandje ook wel Tassie.
De beste manier om Tassie te verkennen is per campervan. Eigen transport geeft je alle vrijheid om de uitgestrekte landschappen, koloniale dorpjes en de oostelijke kustlijn van het eiland te bekijken. Het eerste deel van onze route volgen we de ‘Convict Trail’ die
leidt naar de Tasman Peninsula. Omdat het schiereiland voor slechts honderd meter verbonden is met het vaste land, bleek het een perfecte plek om veroordeelden hiernaar toe te verbannen. Van 1830 tot 1877 heeft het inmiddels historische Port Arthur dan ook als verbanningsplek gediend voor meer dan 12.500 gevangenen. Nogal een indrukwekkende plek. De natuur en ligging zijn prachtig. Echter, het verraadt ook de moeilijkheid om hier vandaan te vluchten. En dan te bedenken dat hier in 1996 de meest brute massamoord ooit gepleegd is; met 35 doden en 37 gewonden. Laat die ghost-tour die je hier kan doen maar voor gezien.
We verlaten Port Arthur en rijden via de uitgestorven Tasmanian Highway, de oostkust op. Terwijl ik geniet van het uitzicht, probeert Mike zich zoveel mogelijk op de linker weghelft te concentreren, met de versnellingsbak aan je linkerhand en stuur aan de rechterkant. Mij niet gezien, voor Mike gelukkig geen probleem. Vanavond vinden we een plekje langs het strand om te overnachten. Lekker gratis, we blijven Nederlanders. De volgende ochtend vervolgen we de weg naar het Freycinet national park. Daar komen we om Wineglass Bay te bezoeken, wederom gerankt als een van de mooiste stranden ter wereld. Tja, het lijkt inmiddels wel onze missie te worden.
Aan een bezoek in Tasmanie, mag het zien van de Tasmaanse duivel natuurlijk niet ontbreken. Aangezien de kans klein is dat je ze in het wild ziet, rijden we naar een natuurpark. Daar zien we de buideldiertjes in een door mensen gecreëerde natuurlijke leefomgeving. Het beestje dankt zijn naam aan het duivelse geluid dat hij kan maken. En ja, onze kat, Taz, lijkt inderdaad behalve uiterlijk, ook qua duivels gedrag wel wat op de Tasmanian Devil. William, mocht je dit lezen, goede naamgeving voor jouw en onze kat! :)
Wederom slapen we vannacht op een publieke kampeerplek tussen alle gepensioneerde Ozzies die door hun eigen land reizen. Aan de ene kant een uitgestorven snelweg en aan de andere kant Lagoon Beach. Ondergedoken in onze campervan, rillen we ’s nachts van de kou… maar het is hier wel mooi.
Via de Heritage Highway rijden we weer terug richting Hobart. Onderweg stoppen we bij verschillende historische stadjes met koloniale gebouwen die afstammen uit de 19e eeuw. Gemiddeld heeft ieder stadje hier niet meer inwoners dan 500. Als je even niet oplet, dan ben je het dorp zo weer uitgereden.
De laatste avond in Tasmanie sluiten we af in Hobart; het wordt een dag van koffie drinken, fish & chips verorberen, ronddwalen in de Arts Academy en uiteten in een van de restaurantjes. Na een middagje frisse neus halen in de stad, zijn we eigenlijk snel uitgekeken. Wij vragen ons af, zijn wij nu zoveel gewend of zitten we werkelijk aan de onderste onderkant van de wereld?
Grtz!!!
Mike & Fem
De beste manier om Tassie te verkennen is per campervan. Eigen transport geeft je alle vrijheid om de uitgestrekte landschappen, koloniale dorpjes en de oostelijke kustlijn van het eiland te bekijken. Het eerste deel van onze route volgen we de ‘Convict Trail’ die
leidt naar de Tasman Peninsula. Omdat het schiereiland voor slechts honderd meter verbonden is met het vaste land, bleek het een perfecte plek om veroordeelden hiernaar toe te verbannen. Van 1830 tot 1877 heeft het inmiddels historische Port Arthur dan ook als verbanningsplek gediend voor meer dan 12.500 gevangenen. Nogal een indrukwekkende plek. De natuur en ligging zijn prachtig. Echter, het verraadt ook de moeilijkheid om hier vandaan te vluchten. En dan te bedenken dat hier in 1996 de meest brute massamoord ooit gepleegd is; met 35 doden en 37 gewonden. Laat die ghost-tour die je hier kan doen maar voor gezien.
We verlaten Port Arthur en rijden via de uitgestorven Tasmanian Highway, de oostkust op. Terwijl ik geniet van het uitzicht, probeert Mike zich zoveel mogelijk op de linker weghelft te concentreren, met de versnellingsbak aan je linkerhand en stuur aan de rechterkant. Mij niet gezien, voor Mike gelukkig geen probleem. Vanavond vinden we een plekje langs het strand om te overnachten. Lekker gratis, we blijven Nederlanders. De volgende ochtend vervolgen we de weg naar het Freycinet national park. Daar komen we om Wineglass Bay te bezoeken, wederom gerankt als een van de mooiste stranden ter wereld. Tja, het lijkt inmiddels wel onze missie te worden.
Aan een bezoek in Tasmanie, mag het zien van de Tasmaanse duivel natuurlijk niet ontbreken. Aangezien de kans klein is dat je ze in het wild ziet, rijden we naar een natuurpark. Daar zien we de buideldiertjes in een door mensen gecreëerde natuurlijke leefomgeving. Het beestje dankt zijn naam aan het duivelse geluid dat hij kan maken. En ja, onze kat, Taz, lijkt inderdaad behalve uiterlijk, ook qua duivels gedrag wel wat op de Tasmanian Devil. William, mocht je dit lezen, goede naamgeving voor jouw en onze kat! :)
Wederom slapen we vannacht op een publieke kampeerplek tussen alle gepensioneerde Ozzies die door hun eigen land reizen. Aan de ene kant een uitgestorven snelweg en aan de andere kant Lagoon Beach. Ondergedoken in onze campervan, rillen we ’s nachts van de kou… maar het is hier wel mooi.
Via de Heritage Highway rijden we weer terug richting Hobart. Onderweg stoppen we bij verschillende historische stadjes met koloniale gebouwen die afstammen uit de 19e eeuw. Gemiddeld heeft ieder stadje hier niet meer inwoners dan 500. Als je even niet oplet, dan ben je het dorp zo weer uitgereden.
De laatste avond in Tasmanie sluiten we af in Hobart; het wordt een dag van koffie drinken, fish & chips verorberen, ronddwalen in de Arts Academy en uiteten in een van de restaurantjes. Na een middagje frisse neus halen in de stad, zijn we eigenlijk snel uitgekeken. Wij vragen ons af, zijn wij nu zoveel gewend of zitten we werkelijk aan de onderste onderkant van de wereld?
Grtz!!!
Mike & Fem
-
09 Mei 2010 - 12:27
Rosan:
hi Fem en Mike,
ik volg jullie verhalen nog steeds, erg leuk! Vooral de foto's er steeds bij. Geniet! -
09 Mei 2010 - 12:35
Su:
Su-Anne is verwonderd over de UGGS die Fem draagt en vraagt zich af waar ze die laat in haar tas ;) @ Nijmegen waar de zon nog niet echt wil doorkomen... :(
Liefs,
Su
-
09 Mei 2010 - 12:36
Anneke:
Op deze moederdag weer een mooi verhaal van jullie avontuur. Al zijn jullie hier niet voor een knuffel, toch zijn we dicht bij jullie en beleven alles mee. Zal australie aan jullie verwachtingen voldoen en is het zo mooi als Femke zich herinnert, we zullen het lezen.
Frans en Anneke -
09 Mei 2010 - 14:14
Norbert:
Hi Fem en Mike,
Leuk verhaal from down under, tja die kleine dorpjes, hoe zal het leven daar zijn...langzaam, heel langzaam. Waar is de volgende stop?
Take care, groetjes uit een vandaag somber en regenachtig Sao Paulo. -
09 Mei 2010 - 18:25
Marjolein:
Hi Nichie!!
Ook ik moest even twee keer terug naar een foto.. zie ik dat nou goed, Fem met UGGS haha!?!?
Wat hebben jullie het toch goed daar en wat een vrijheid, heerlijk! En dan te bedenken dat Seb en ik hier op de bank zitten op zondagavond en ons alweer klaar aan het maken zijn voor een nieuwe werkweek. Wedden dat jullie niet eens weten welke dag het is ;-)
Hebben wel mooi de Giro D'Italia vanuit ons app kunnen zien door de Churchilllan :-)
Veel plezier daar! Groetjes van Sebas ook .. liefs Marjolein -
09 Mei 2010 - 20:05
Gemma:
"lekker gratis,we blijven Nederlanders" heerlijk Fem...zo is dat!
Weer een prachtig verhaal en idem dito wat de foto's betreft!
Het valt me op dat jouw haar flink gegroeid is,Femke...erg leuk!
Het is weer eens wat anders om jullie niet in de gebruikelijke strand-outfit te zien,jullie zien er weer echt Hollands gekleed uit!
Nou,bij ons is het ook nog geen zomer....brr 12 graden ,zonder zon en een beetje motregen! Moet gauw veranderen,anders gaan we maar op vakantie naar de Middelandse zee,maar niet naar Griekenland ,denk ik.....
Lieverds,tot ziens en horens en geniet van jullie reis!
groetjes van ons beidjes! -
10 Mei 2010 - 16:08
Paul & Cora:
And now for something completely different....
Tasmanie dus, zo heel anders dan de avonturen tijdens jullie voorgaande maanden, maar gezien de foto's allerminst minder mooi. Wel wat "saaier" wellicht, maar ja tussen gepensioneerde Ozzies verwacht je ook geen beachparty!
Geniet jongens en laat ons maar meegenieten!
Paul en Cora
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
