Uien huilen in Sydney
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke en Michael
02 Mei 2010 | Australië, Sydney
Ik huil.
Ik veeg mijn traan weg.
Voor het eerst in negen maanden.
Ik huil boven het snijplankje.
Ik sta in de keuken van het hostel in Sydney. Vanavond eten we spaghetti. Ik speur naar een overgebleven pan, naar een plekje op het gasfornuis. Gelukkig heb ik mijn tranen onder bedwang. Het is immers maar een ui. Ook al, het is de eerste ui in negen maanden tijd, die ik zelf snijd. Ik kan mijn kont niet keren in de kleine gezellige keuken. De een maakt zijn eigen pizza, de ander schilt een pan aardappelen vol, een biefstukje wordt gebakken. En alles ruikt even heerlijk. Wat is het fijn om na negen maanden uiteten, eindelijk weer eens zelf de regie te voeren over je natje en je droogje :). Het wordt een spaghetti zonder al teveel poespas. We genieten.
Bon appetite!
Zoals velen van jullie misschien wel weten, was ik (Fem), tien jaar terug ook al in Sydney. Vaak heb ik me afgevraagd of ik deze metropool in mijn gedachte niet te veel heb geïdealiseerd. In de afgelopen vier dagen, heb ik het antwoord: nee. Ook nu blijf ik me verbazen over de oprechte vriendelijkheid van het Australische volk. Waar je in Amsterdam maar raar wordt aangekeken als je een gesprek aanknoopt met een onbekende, betekent dit in Australië juist een vanzelfsprekendheid. Geen arrogante blikken en dringen voor de bus. Geduld is hier echt een schone zaak.
Helaas we hebben slechts vier dagen in deze heerlijke stad. Uiteraard ontbreekt een bezoekje aan het Operah House en de Darling Harbour niet. Alles voelt als een grote deja-vu. Net als ik vertel over de Olympische openingsceremonie in 2000, hoor ik iemand zeggen: “Volgens mij kennen wij elkaar”. Ik kijk op, en dit is zo bizar, het is Rob. Een jongen met wie ik tien jaar geleden heb samengewerkt op de Olympische Spelen. Het leven is inderdaad een grote deja-vu.
Een van Sydney’s karakteristieken zijn de stranden die op nog geen half uur afstand van het centrum liggen. Bondi Beach, Coogee Beach, Manly Beach. We bezoeken ze allemaal. Mike en ik willen niet meer terug.
Wat verder?
We dansen op de Spice Girls in Kings Cross (met achttienjarige backpackers)…
Sigaretten kosten hier 20 dollar per pakje = 14 euro!!!
Een biertje is onbetaalbaar.
En geld hebben we niet zoveel meer.
Belangrijkste is dat we in mijn, en dat van Mike inmiddels ook, beloofde land zijn: Australie!!!!
Ik veeg mijn traan weg.
Voor het eerst in negen maanden.
Ik huil boven het snijplankje.
Ik sta in de keuken van het hostel in Sydney. Vanavond eten we spaghetti. Ik speur naar een overgebleven pan, naar een plekje op het gasfornuis. Gelukkig heb ik mijn tranen onder bedwang. Het is immers maar een ui. Ook al, het is de eerste ui in negen maanden tijd, die ik zelf snijd. Ik kan mijn kont niet keren in de kleine gezellige keuken. De een maakt zijn eigen pizza, de ander schilt een pan aardappelen vol, een biefstukje wordt gebakken. En alles ruikt even heerlijk. Wat is het fijn om na negen maanden uiteten, eindelijk weer eens zelf de regie te voeren over je natje en je droogje :). Het wordt een spaghetti zonder al teveel poespas. We genieten.
Bon appetite!
Zoals velen van jullie misschien wel weten, was ik (Fem), tien jaar terug ook al in Sydney. Vaak heb ik me afgevraagd of ik deze metropool in mijn gedachte niet te veel heb geïdealiseerd. In de afgelopen vier dagen, heb ik het antwoord: nee. Ook nu blijf ik me verbazen over de oprechte vriendelijkheid van het Australische volk. Waar je in Amsterdam maar raar wordt aangekeken als je een gesprek aanknoopt met een onbekende, betekent dit in Australië juist een vanzelfsprekendheid. Geen arrogante blikken en dringen voor de bus. Geduld is hier echt een schone zaak.
Helaas we hebben slechts vier dagen in deze heerlijke stad. Uiteraard ontbreekt een bezoekje aan het Operah House en de Darling Harbour niet. Alles voelt als een grote deja-vu. Net als ik vertel over de Olympische openingsceremonie in 2000, hoor ik iemand zeggen: “Volgens mij kennen wij elkaar”. Ik kijk op, en dit is zo bizar, het is Rob. Een jongen met wie ik tien jaar geleden heb samengewerkt op de Olympische Spelen. Het leven is inderdaad een grote deja-vu.
Een van Sydney’s karakteristieken zijn de stranden die op nog geen half uur afstand van het centrum liggen. Bondi Beach, Coogee Beach, Manly Beach. We bezoeken ze allemaal. Mike en ik willen niet meer terug.
Wat verder?
We dansen op de Spice Girls in Kings Cross (met achttienjarige backpackers)…
Sigaretten kosten hier 20 dollar per pakje = 14 euro!!!
Een biertje is onbetaalbaar.
En geld hebben we niet zoveel meer.
Belangrijkste is dat we in mijn, en dat van Mike inmiddels ook, beloofde land zijn: Australie!!!!
-
02 Mei 2010 - 06:22
Gemma:
MMMM. ...en ik maar denken dat Holland jullie beloofde land was!
Maar gelukkig is niet elk paradijs op aarde een echt paradijs!
Alleen al het idee dat je 14 euro voor een pakje sigaretten neer moet tellen....brrrrr...en dan te bedenken dat je voor een paar pakjes al weer een dag langer in dat paradijs kunt verblijven!
Leuke foto's weer, ik zie dat jullie weer in de bewoonde wereld zijn als ik Femke op de foto zie staan,met de oorlogskleuren weer op haar gezicht geschilderd!
Fijn Jongens,geniet ervan...als het goed is zijn jullie vandaag al weer in Tasmanie aangekomen!
Ik ben toch wel een beetje jaloers.....
Veel liefs van ons beidjes! -
02 Mei 2010 - 09:04
Krista:
Te gek guys, klinkt super. Veel plezier daar Down Under! -
02 Mei 2010 - 09:04
Krista:
Te gek guys, klinkt super. Veel plezier daar Down Under! -
02 Mei 2010 - 14:12
Kim:
EINDELIJK WEER KOKEN :-) Geniet ervan.
Kus -
08 Mei 2010 - 06:48
Brenda:
HI!! Ik moet schamend bekennen dat ik al jullie berichten heb gelezen maar nog nooit een berichtje heb achtergelaten...
Helemaal geweldig wat jullie allemaal doet, de reiskriebels komen terug, het wordt tijd om nieuwe plannen te maken voor mij!
Geniet ervan waar jullie ook zijn en ik blijf jullie volgen.
Dikke kus Brenda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
