Laatste loodjes van 2009
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke en Michael
01 Januari 2010 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Een bijzondere rit door de Central Highlands van Vietnam. Omgeven door de prachtige groenen van thee- en koffieplantages, reflecterend glas van de honderden kassen tussen de heuvels en afgelegen weggetjes die allen leiden naar de grootste stad van deze provincie: Dalat. We zigzaggen door de bergen over de 55 haarspeldbochten. Pap en mam worden ondertussen op de proef gesteld als eventueel toekomstig opa en oma. Ella, het Zweedse kleutermeisje op de bank voor ons, vindt al snel de weg naar de schoot van pap. “Hij lijkt op mijn opa” zegt ze tegen haar moeder en vervolgt dat ze het zo gezellig vindt. Pap, je bent geslaagd!
We verkennen de omgeving van Dalat via een dagtrip. Het klimaat in Dalat is veel koeler dan in de rest van Vietnam, daarom is de veelzijdigheid van de bouw hier groot. We zien onder andere hoe champignons verbouwd worden, waar ananassen groeien en waar de curry vandaan komt. Verrassend, deze zaadjes groeien in vruchtvorm aan een boom (zie foto)! Eerst bezoeken we een minderheidsdorp nabij Dalat. Een grappige gewaarwording. Het opperhoofd van het dorp, vertelt ons in zijn zeer gebrekkige Engels over zijn volk en alle ins en outs. Hij zingt zelfs een Vietnamees lied voor ons, waarop hij ons vraagt een lied in onze taal te zingen. En daar gaan we dan: het Wilhelmus. Met z’n allen. Ik kom echter niet verder dan het eerste couplette. We bedanken de man vriendelijk en pap krijgt nog een compliment dat hij er zo jong uitziet, jaartje of vijftig. Toch weer leuk.
Samen met twee vriendelijke Nederlanders, zijn we vandaag op een dutch-tour. Als we met de minibus aankomen bij een aardbeienplantage, gelegen naast een bananenplantage, wat voor ons natuurlijk veel interessanter is, staan we als zeven Hollanders op een rij te kijken naar de groei van deze Vietnamese aardbeien. We leggen onze gids uit dat dit voor ons kaaskoppen niks bijzonders is. De Vietnamezen zijn echter trots op hun aardbeien, dus pretenderen we deze plantage heel interessant te vinden. Evenals het bezoek aan de bloemenkassen. Vietnam schijnt bekend te staan om haar koffieexport, voornamelijk uit dit gebied, en dus stappen we uit bij een koffieplantage. Uiteraard gevolgd door een bakkie leut bij de plaatselijke koffiebar. En sterk dat deze smaaakt. Wat zachter voelt even later de zijde in de zijdefabriek. We zien hoe de zijdecocon uiteindelijk verwerkt wordt tot een tafelkleed. Het hele proces van begin tot eind. Erg interessant.
In de middag is het tijd voor wat actie. Een bezoek aan een van de vele watervallen staat op het programma. Voor ons wordt het de Elephant Fall – schijnbaar heeft een van de rotsen de vorm van een olifant. Voor mam is het een helse tocht bergafwaarts. Via de rotsen en steile wanden baant ze zich een weg naar beneden. Respect voor moeders. Dat ze deze vakantie nog onderdeel zou worden van de ‘Survival of the fittest’ had ze niet verwacht. Behendig springt ze van rots naar rots en steekt stromende riviertjes over. En dan zijn we er. Met een knallende kracht klettert het water onverstoorbaar naar beneden. Mam blijft voorzichtig op een afstand toekijken, maar de rest waagt toch een blik nog net niet vlak onder de waterval. Te douchen hoeven we vandaag niet meer.
Na twee nachten in Dalat, nemen we de bus naar Ho Chi Minh City (HCMC), door de Zuid-Vietnamezen liever genoemd Saigon. Een stad van acht miljoen mensen. Zoals gewoonlijk bij mij, zuigen grote steden al mijn energie op. Twee dagen later vertrekken we dan ook met een privetrip naar de Mekong Delta; het gedeelte waar deze bijna 5000 kilometer lange rivier uitmondt op de zee. Dit bezoek staat al tijden op mijn verlanglijstje en wordt nu eindelijk verwezenlijkt.
Het leven langs de rivier is levendig en intrigerend. In alle vroegte vindt de eerste handel plaats op de zogenaamde drijvende markten. Wat welke boot verkoopt, herken je aan het product dat aan de bamboestok hangt, die boven de bootjes uittorenen. De markt dient als een groothandel en er moet minstens tien kilo van ieder product gekocht worden. Als de markt op z’n eind loopt, begeven de volgeladen gammele bootjes zich naar hun dorpjes, waar zij de verkoop voortzetten. Een kleurrijk tafereel. Zo ook de drijvende vissersdorpjes. We betreden het drijvende huis van een vissersfamilie. Onder het huis ligt een volledige kwekerij gelegen. De arme visjes blijven acht maanden in de netten voordat ze klaar zijn gegeten te worden. Wie vanavond een tilapiaatje op zijn bord heeft liggen, weet nu waar ze vandaan komen: de Mekong Delta.
Niet alleen de rivier zelf is interessant, ook het leven langs de rivieroevers is de moeite waard. We bezoeken een fabriekje waar zoete rijstewafels gemaakt worden, en krijgen te zien hoe rijstnoedels worden gefabriceerd. We stoppen op de laatste dag nog langs een tempel onderaan de heilige berg. Moeders is hevig onder de indruk van hoe toegewijd en devoot deze mensen aan hun geloof zijn. Zelfs zo onder de indruk dat ze besluit als ze weer terug is in Nederland zich te gaan verdiepen in het boeddhisme. Zeer bijzonder voor iemand die Aziatische landen, altijd het land van de Stille kracht noemde. Wat drie weken Vietnam al niet met je kan doen.
Eerste kerstdag vieren we in het epicentrum van deze regio: Can Tho. Op de weg hiernaar toe rijden we door het Den Ilp van Vietnam: ook hier volledig verlichte straten in alle kleuren van de regenboog. De Vietnamezen houden van kitsch en dat laten ze merken ook. Ik voel me weer even thuis met de kerst, ook al blijft het vreemd om dit met dertig graden te vieren. ’s Avonds dineren we heerlijk aan een verlicht Mekong en met de familie erbij voelt het net echt.
Om toch nog wat van de geschiedenis van Vietnam op te snuiven, laten we ons intrigeren door het oorlogsmuseum in HCMC. Wat een afschuw. Het museum laat voornamelijk foto’s zien van verminkte onschuldige mensen. De gevolgen van de gebruikte chemicaliën, zoals de bekende Agent Orange, tijdens de American War – door de Vietnamezen zo genoemd – zijn aanzienlijk. Mam en ik worden onpasselijk van de ellende die op de gezichten van de slachtoffers staan. Wij vinden dan ook snel de weg naar een plek in het brandende zonnetje buiten.
Bijna aan het eind van de reis gekomen met de fam, nemen we het heerlijke besluit, af te sluiten op het strand van Mui Ne. Een relaxte kustplaats vijf uur van HCMC. De honderden kitesurfers in dit dorp zorgen voor een ontspannen fibe. En Mike en ik kunnen niet wachten om zelf weer eens een poging te wagen op het board. Behalve het strand zien we ook nog iets van de omgeving van Mui Ne. Mijn verjaardag gaan we naar de zandduinen en zien we waar de vissaus vandaan komt. Dan komt het moment dat we elkaar gedag moeten zeggen. Na een ontzettend gezellige drie weken, zwaaien we elkaar uit vanaf het Mui Ne Resort. Een traantje achterlatend.
Nu zijn we weer met z’n tweetjes. Met nog een kater van oud en nieuw schrijf ik dit verhaal. Een kater echter die het waard is. We luiden 2009 samen uit op het strand van Mui Ne, met een fles prosecco in de zee springend, op naar een super reislustig 2010!
Happy Newyear everyone!
Mike en Fem
We verkennen de omgeving van Dalat via een dagtrip. Het klimaat in Dalat is veel koeler dan in de rest van Vietnam, daarom is de veelzijdigheid van de bouw hier groot. We zien onder andere hoe champignons verbouwd worden, waar ananassen groeien en waar de curry vandaan komt. Verrassend, deze zaadjes groeien in vruchtvorm aan een boom (zie foto)! Eerst bezoeken we een minderheidsdorp nabij Dalat. Een grappige gewaarwording. Het opperhoofd van het dorp, vertelt ons in zijn zeer gebrekkige Engels over zijn volk en alle ins en outs. Hij zingt zelfs een Vietnamees lied voor ons, waarop hij ons vraagt een lied in onze taal te zingen. En daar gaan we dan: het Wilhelmus. Met z’n allen. Ik kom echter niet verder dan het eerste couplette. We bedanken de man vriendelijk en pap krijgt nog een compliment dat hij er zo jong uitziet, jaartje of vijftig. Toch weer leuk.
Samen met twee vriendelijke Nederlanders, zijn we vandaag op een dutch-tour. Als we met de minibus aankomen bij een aardbeienplantage, gelegen naast een bananenplantage, wat voor ons natuurlijk veel interessanter is, staan we als zeven Hollanders op een rij te kijken naar de groei van deze Vietnamese aardbeien. We leggen onze gids uit dat dit voor ons kaaskoppen niks bijzonders is. De Vietnamezen zijn echter trots op hun aardbeien, dus pretenderen we deze plantage heel interessant te vinden. Evenals het bezoek aan de bloemenkassen. Vietnam schijnt bekend te staan om haar koffieexport, voornamelijk uit dit gebied, en dus stappen we uit bij een koffieplantage. Uiteraard gevolgd door een bakkie leut bij de plaatselijke koffiebar. En sterk dat deze smaaakt. Wat zachter voelt even later de zijde in de zijdefabriek. We zien hoe de zijdecocon uiteindelijk verwerkt wordt tot een tafelkleed. Het hele proces van begin tot eind. Erg interessant.
In de middag is het tijd voor wat actie. Een bezoek aan een van de vele watervallen staat op het programma. Voor ons wordt het de Elephant Fall – schijnbaar heeft een van de rotsen de vorm van een olifant. Voor mam is het een helse tocht bergafwaarts. Via de rotsen en steile wanden baant ze zich een weg naar beneden. Respect voor moeders. Dat ze deze vakantie nog onderdeel zou worden van de ‘Survival of the fittest’ had ze niet verwacht. Behendig springt ze van rots naar rots en steekt stromende riviertjes over. En dan zijn we er. Met een knallende kracht klettert het water onverstoorbaar naar beneden. Mam blijft voorzichtig op een afstand toekijken, maar de rest waagt toch een blik nog net niet vlak onder de waterval. Te douchen hoeven we vandaag niet meer.
Na twee nachten in Dalat, nemen we de bus naar Ho Chi Minh City (HCMC), door de Zuid-Vietnamezen liever genoemd Saigon. Een stad van acht miljoen mensen. Zoals gewoonlijk bij mij, zuigen grote steden al mijn energie op. Twee dagen later vertrekken we dan ook met een privetrip naar de Mekong Delta; het gedeelte waar deze bijna 5000 kilometer lange rivier uitmondt op de zee. Dit bezoek staat al tijden op mijn verlanglijstje en wordt nu eindelijk verwezenlijkt.
Het leven langs de rivier is levendig en intrigerend. In alle vroegte vindt de eerste handel plaats op de zogenaamde drijvende markten. Wat welke boot verkoopt, herken je aan het product dat aan de bamboestok hangt, die boven de bootjes uittorenen. De markt dient als een groothandel en er moet minstens tien kilo van ieder product gekocht worden. Als de markt op z’n eind loopt, begeven de volgeladen gammele bootjes zich naar hun dorpjes, waar zij de verkoop voortzetten. Een kleurrijk tafereel. Zo ook de drijvende vissersdorpjes. We betreden het drijvende huis van een vissersfamilie. Onder het huis ligt een volledige kwekerij gelegen. De arme visjes blijven acht maanden in de netten voordat ze klaar zijn gegeten te worden. Wie vanavond een tilapiaatje op zijn bord heeft liggen, weet nu waar ze vandaan komen: de Mekong Delta.
Niet alleen de rivier zelf is interessant, ook het leven langs de rivieroevers is de moeite waard. We bezoeken een fabriekje waar zoete rijstewafels gemaakt worden, en krijgen te zien hoe rijstnoedels worden gefabriceerd. We stoppen op de laatste dag nog langs een tempel onderaan de heilige berg. Moeders is hevig onder de indruk van hoe toegewijd en devoot deze mensen aan hun geloof zijn. Zelfs zo onder de indruk dat ze besluit als ze weer terug is in Nederland zich te gaan verdiepen in het boeddhisme. Zeer bijzonder voor iemand die Aziatische landen, altijd het land van de Stille kracht noemde. Wat drie weken Vietnam al niet met je kan doen.
Eerste kerstdag vieren we in het epicentrum van deze regio: Can Tho. Op de weg hiernaar toe rijden we door het Den Ilp van Vietnam: ook hier volledig verlichte straten in alle kleuren van de regenboog. De Vietnamezen houden van kitsch en dat laten ze merken ook. Ik voel me weer even thuis met de kerst, ook al blijft het vreemd om dit met dertig graden te vieren. ’s Avonds dineren we heerlijk aan een verlicht Mekong en met de familie erbij voelt het net echt.
Om toch nog wat van de geschiedenis van Vietnam op te snuiven, laten we ons intrigeren door het oorlogsmuseum in HCMC. Wat een afschuw. Het museum laat voornamelijk foto’s zien van verminkte onschuldige mensen. De gevolgen van de gebruikte chemicaliën, zoals de bekende Agent Orange, tijdens de American War – door de Vietnamezen zo genoemd – zijn aanzienlijk. Mam en ik worden onpasselijk van de ellende die op de gezichten van de slachtoffers staan. Wij vinden dan ook snel de weg naar een plek in het brandende zonnetje buiten.
Bijna aan het eind van de reis gekomen met de fam, nemen we het heerlijke besluit, af te sluiten op het strand van Mui Ne. Een relaxte kustplaats vijf uur van HCMC. De honderden kitesurfers in dit dorp zorgen voor een ontspannen fibe. En Mike en ik kunnen niet wachten om zelf weer eens een poging te wagen op het board. Behalve het strand zien we ook nog iets van de omgeving van Mui Ne. Mijn verjaardag gaan we naar de zandduinen en zien we waar de vissaus vandaan komt. Dan komt het moment dat we elkaar gedag moeten zeggen. Na een ontzettend gezellige drie weken, zwaaien we elkaar uit vanaf het Mui Ne Resort. Een traantje achterlatend.
Nu zijn we weer met z’n tweetjes. Met nog een kater van oud en nieuw schrijf ik dit verhaal. Een kater echter die het waard is. We luiden 2009 samen uit op het strand van Mui Ne, met een fles prosecco in de zee springend, op naar een super reislustig 2010!
Happy Newyear everyone!
Mike en Fem
-
01 Januari 2010 - 17:36
S!moon:
Een veilig, kleurrijk, avontuurlijk en gezond 2010, vol mooie momenten gewenst!
Wat een feestje om elke keer een beetje mee te mogen reizen dankzij de mooie verhalen! Ben zelf ook al weer hard aan t sparen voor Azie, part 2 ;-)Vrees alleen dat jullie tegen die tijd alweer aan de andere kant van de wereld zitten..Blijf er lekker van genieten, ook dit HELE jaar(grr, hoezo jaloers?)
Greetz! -
01 Januari 2010 - 18:47
Dick S:
Hallo Femke en Michael,
Ik volg nog steeds met grote belangstelling jullie avonturen. In Vietnam zelf 2 jaar geleden een prachtige vakantie gehad. Voor ons onbegrijpelijk dat de mensen nog zo vriendelijk tegen niet-..namezen kunnen zijn als je je verdiept in de geschiedenis van het land in de afgelopen 200 jaar.
Voor jullie in alle opzichten een goed 2010 en geniet nog samen van de rest van jullie reis.
Tot ziens,
Dick -
01 Januari 2010 - 19:18
Monique De R:
Femke en Michael,
Voor jullie een goed en zeer reislustig 2010!!
Wederom heerlijk om die foto's en verslagen van jullie te lezen.
Vind het overigens wel weer tijd voor een mooie "tekening" van Femke, want daar was ik wel erg van onder de indruk!
Groetjes
Monique -
02 Januari 2010 - 07:48
Su:
Lieve Fem en Mike!
Wat een ontzettend mooie foto's zitten er weer tussen. Vooral de close up foto's zijn prachtig.
Het is zo fijn om in stilte met jullie mee te reizen. Elke keer inspireert het me weer om door te blijven sparen voor mijn volgende reis die moet gaan van alaska naar antartica.
Matties gaat trouwens over een half jaar naar Chili om daar voor een jaar te werken als leraar.
Ik wens jullie een liefdevol 2010.
Liefs,
Su-Anne
-
02 Januari 2010 - 08:28
Maria Vlaar:
Hallo Femke en Mike,
Op deze tweede dag van 2010 ook eens een berichtje van mij. Ik wens jullie heel veel moois voor dit nieuwe jaar. Ik blijf jullie volgen.
Tegelijkertijd, Femke, ben ik benieuwd wanneeer Wackers weer dusdanig aan je gaat trekken dat je met deze kant van jou verder gaat. Zelf ben ik nu bezig met de academie Haarlem/Leiden, waar ik in het derde jaar ben ingestroomd.
Nogmaals alle goeds voor 2010.
Maria -
02 Januari 2010 - 08:28
Maria Vlaar:
Hallo Femke en Mike,
Op deze tweede dag van 2010 ook eens een berichtje van mij. Ik wens jullie heel veel moois voor dit nieuwe jaar. Ik blijf jullie volgen.
Tegelijkertijd, Femke, ben ik benieuwd wanneeer Wackers weer dusdanig aan je gaat trekken dat je met deze kant van jou verder gaat. Zelf ben ik nu bezig met de academie Haarlem/Leiden, waar ik in het derde jaar ben ingestroomd.
Nogmaals alle goeds voor 2010.
Maria -
02 Januari 2010 - 08:53
Sam Drukker:
Femke,
Leuk dat ik zo nu en dan iets van jullie geweldige reis meepik. Al moet ik eerlijk zeggen dat het een hele tijd duurde dat voor ik door had jij het was. Veel plezier en een goed 2010. Zijn de shilder-aspiraties nog broeiend?
groetjes Sam Drukker -
02 Januari 2010 - 10:31
Paul & Cora:
Hoi Femke en Michael,
Alweer een nieuw jaar en wederom een kleurrijk verslag uit een kleurrijk land. We wensen jullie nog heel veel kleur en gezondheid in jullie avontuurlijke leven toe,
Liefs, Paul & cora -
03 Januari 2010 - 13:23
Peter En Heidi:
hallo Femke en Michael,
heerlijk weer zo'n uitgebreid reisverslag met mooie foto's. de familie Bartman is inmiddels weer veilig thuis, jullie reis samen is erg mooi geweest horen we. de foto's gaan we nog bekijken. hier in nederland speelt de natuurijskoorts danig op, het E-woord is al weer gevallen hier, men spreekt in ijsdiktes. wij wensen jullie een geweldig 2010 samen, geniet ervan! peter en heidi
-
03 Januari 2010 - 17:04
Kim:
GELUKKIG NIEUW JAAR!!
De beste reislustige wensen voor 2010.
Misschien tot in Indonesie!!
Kus Kim -
04 Januari 2010 - 15:11
Remy:
Dag Fem & Mike,
Wat een prachtige mooie plaatjes en verhalen! Maak er een geweldig 2010 van en ik zal jullie blijven volgen!!!
Gr remy -
04 Januari 2010 - 21:24
Norbert:
Hi Fem en Mike,
Nog een gelukkig nieuwjaar toegewenst van ons allen hier. We zijn een week weggeweest, Barra do Sahy een strand 180 km van SP verwijderd. Fem nog hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag, een beetje laat maar kon je niet eerder bereiken.
All the best -
13 Januari 2010 - 06:05
Paul En Jacqueline:
Hi,
Zitten nu in het internetcafe te wachten tot de bus naar het vliegveld gaat. Wat hebben jullie een mooie site en de foto's zijn prachtig. We gaan jullie zeker in de gaten houden als wij weer thuis in de dagelijkse sleur zitten. De afspraak voor een biertje in De Pijp staat.
Ik vond het erg leuk om aan de andere kant van de wereld een oud-klasgenootje tegen te komen.
Heel veel plezier met jullie verdere avonturen. @ Femke, niet alleen maar duiken hoor....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
